2496/2020 ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ: Νόμιμη η κοινοποίηση διαιτητικής απόφασης και με παράδοση αντιγράφου της από την Γραμματέα του Διαιτητικού Δικαστηρίου στον πληρεξούσιο δικηγόρο του διαδίκου.

Απόσπασμα:

«Κατά τη διάταξη του άρθρου 893 ΚΠολΔ, η διαιτητική απόφαση ολοκληρώνεται από τη στιγμή που θα υπογραφεί, σύμφωνα με το άρθρο 892. Ο

διαιτητής ή, αν είναι περισσότεροι οι διαιτητές, ο επιδιαιτητής ή με εντολή του ένας από τους διαιτητές, είναι υποχρεωμένος, αν δεν ορίζεται διαφορετικά από τη συμφωνία διαιτησίας, να καταθέσει το πρωτότυπο της διαιτητικής απόφασης στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου της περιφέρειας στην οποία εκδόθηκε και να παραδώσει αντίγραφο της σ’ αυτούς, που συνομολόγησαν τη συμφωνία διαιτησίας. Εξάλλου, κατά μεν το άρθρο 897 ΚΠολΔ η διαιτητική απόφαση μπορεί να ακυρωθεί, ολικά ή εν μέρει, μόνο με δικαστική απόφαση και για τους σ’ αυτό περιοριστικός αναφερόμενους λόγους, κατά δε το άρθρο 899 §2α ΚΠολΔ, η αγωγή για την ακύρωση της διαιτητικής απόφασης, για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 897 αριθμ. 1 έως 7, ασκείται σε προθεσμία τριών μηνών από την κοινοποίηση της, διαφορετικά είναι απαράδεκτη. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η τρίμηνη προθεσμία για την άσκηση της αγωγής προς ακύρωση της διαιτητικής απόφασης για κάποιον από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 897 αρ. 1 έως 7 λόγους, είναι αποκλειστική (βλ. ΟλΑΠ 38/78, ΝοΒ 27/198) και αρχίζει από την κοινοποίηση της απόφασης, ανεξάρτητα αν αυτή έχει κατατεθεί ή όχι, κατά τους ορισμούς του άρθρου 893 §2 ΚΠολΔ (βλ. ΑΠ 1009/88, ΕλλΔνη 30/1348). Η κοινοποίηση της διαιτητικής απόφασης στους διαδίκους (ΚΠολΔ 893 § 2), η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να τεθεί σε κίνηση η προθεσμία για την προσβολή της με ακυρωτική αγωγή (ΚΠολΔ 899 §2) γίνεται με απλή παράδοση αντιγράφου της στους διαδίκους, για την οποία, φυσικά, συντάσσεται και υπογράφεται απόδειξη παραλαβής. Και ναι μεν προς αποφυγή αποδεικτικών δυσχερειών, είναι σκοπιμότερο να επιδίδεται αντίγραφο της απόφασης με δικαστικό επιμελητή, τούτο όμως δεν είναι νομικώς απαραίτητο (βλ. Μπέη, Διαιτησία άρθρο 893 §§ 3, 2, σελ. 411-ΑΘ. Καΐση, Ακύρωση Διαιτητικών Αποφάσεων σελ. 33). Τέλος κατά το άρθρο 143 §1 του ΚΠολΔ, ο δικαστικός πληρεξούσιος, που διορίσθηκε σύμφωνα με το άρθρο 96, είναι αυτοδικαίως και αντίκλητος για όλες τις επιδόσεις, που αναφέρονται στη δίκη στην οποία είναι πληρεξούσιος, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η επίδοση της οριστικής απόφασης. Επομένως και στον πληρεξούσιο αυτόν, που παραστάθηκε κατά την ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου δίκη, νόμιμα επιδίδεται η εκδοθείσα οριστική απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, οπότε αρχίζει και η προθεσμία για την άσκηση της ακυρωτικής αγωγής κατά της διαιτητικής απόφασης (βλ. ΑΠ 368/96, ΕλλΔνη 37, 1571-ΕΑ 7444/98, Δνη 1999, 1118). Συνεπώς, με την παράδοση από τους Διαιτητές ή και από την εξουσιοδοτηθείσα από αυτούς Γραμματέα του ΔΔ, κατά τη διαδικασία του άρθρου 893 παρ.2 του ΚΠολΔ, αντιγράφου της διαιτητικής αποφάσεως στον, κατά τη διαιτητική δίκη, πληρεξούσιο δικηγόρο κάποιου διαδίκου αρχίζει η, ως άνω, τρίμηνη προθεσμία για την έγερση της, προς ακύρωση της διαιτητικής αποφάσεως, αγωγής του διαδίκου αυτού (βλ. ΑΠ 5/2000 ΝΟΜΟΣ-ΑΠ 368/96, ΕλλΔνη 37/1571-ΑΠ 65/1997, Δνη 1998/03-ΕφΑΘ 5370/2009, ΕλΔ 2010/150-ΕφΑΘ 7444/1998, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ. 426/1982 ΝοΒ 31/252- Γέσιου-Φαλτσή «Τρόπος κοινοποίησης της διαιτητικής απόφασης κατά τον Κανονισμό Διαιτησίας του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου και κατά τον ΚΠολΔ-κίνηση της προθεσμίας για την αγωγή ακύρωσης» Δ/νη 41.1282 επ.,-Γ. Μητσόπουλος Ζητήματα Διαιτητικής Διαδικασίας, ΝοΒ 48/438-Α. Καΐσης «ακύρωση διαιτητικών αποφάσεων» (1989) σελ. 33, του ιδίου «Ζητήματα επιδόσεων στη Διεθνή Διαιτησία» ΕπισκΕμπΔ 1999.1059 επ.]…»

Like this article?

Share on linkedin
Share on Linkedin
Share on facebook
Share on Facebook
Scroll to Top